BORN TO RIDE

Συναντήσαμε τον Δημήτρη Σβορώνο, ζωγράφο και αμετανόητο μοτοσικλετιστή και προσπαθήσαμε να καταλάβουμε πως κατάφερε να κάνει αυτά που αγαπάει τρόπο ζωής και αν έχει καταλάβει ότι ανήκει στην ειδική κατηγορία όσων έχουν καταφέρει να ζουν κάτι αντίστοιχο. 

Ο Δημήτρης Σβορώνος είναι ο καλλιτέχνης στον οποίο θα απευθυνθείς αν θες να μεταμορφώσεις το βαρετό jacket σου, σε απόλυτα rock n roll. Ο Δημήτρης, με το πινέλο και το ταλέντο του, δημιουργεί μοναδικά, old school σχέδια και κάνει τη διαφορά. Επιπλέον, είναι λάτρης του δρόμου καθώς οδηγεί μοτοσικλέτα από τότε που θυμάται τον εαυτό του και έχει πάντα να διηγηθεί ιστορίες από τα συναρπαστικά ταξίδια του. Διαθέτει μια επική γενειάδα την οποία και περιποιείται στον κολλητό του, ο οποίος είναι μπαρμπέρης και όλα δείχνουν πως είναι ένας πολύ ενδιαφέρων τύπος που όλοι θα ήθελαν να έχουν στην παρέα τους.

 

Ποιος είσαι και τι κάνεις σε αυτή την πόλη;

Είμαι ο Δημήτριος Σβορώνος και είμαι ζωγράφος.

 

Πως σου ήρθε η ιδέα να ζωγραφίζεις πάνω σε γιλέκα; Μίλησε μας για το Silver Age Garage.

Η ιδέα ήρθε όταν αποφάσισα να φοράω εγώ και φίλοι μου την τέχνη μου. Είμαι μοτοσικλετιστής από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και μιας και το γιλέκο και το δερμάτινο μπουφάν είναι σαν δεύτερο δέρμα για εμάς, αρχικά αποφάσισα να μεταφέρω εκεί τα σχέδια που μου άρεσαν. Έτσι γεννήθηκε και το The Silver Age Garage. Το όνομα έχει και αυτό την σημασία του. Σαν λάτρης της 9ης τέχνης και βαθύτατα επηρεασμένος από τους καλλιτέχνες των κόμικς, χρησιμοποίησα τον ορό silver age, καθώς αφορά στην χρονική περίοδο από το 1956 έως το 1970 που είναι από τις αγαπημένες μου. Επίσης διότι έχω ασημένια μαλλιά και γένια. Το garage γιατί ακόμα και στον χώρο που ζωγραφίζω έχω 2 μοτοσυκλέτες. Οπότε… The Silver Age Garage!

Από που αντλείς έμπνευση για τα σχέδια που αποτυπώνεις πάνω σε γιλέκα και ρούχα; Τι τεχνικές χρησιμοποιείς;

Παρθενογένεση δεν υπάρχει στην τέχνη. Όλοι επηρεάζονται από κάπου. Είμαι λάτρης του old school, της nose art και του american traditional που εκφράζεται μέσω των tattoo και στις περισσότερες των περιπτώσεων αυτό φαίνεται και στα έργα μου, τα οποία έχουν βέβαια και το δικό μου προσωπικό στυλ που είναι πλέον αναγνωρίσιμο. Χρησιμοποιώ πάντα πινέλα και αμερικάνικες ανεξίτηλες βαφές ειδικές για υφάσματα. Δεν μου αρέσει να χρησιμοποιώ αερογράφο γιατί δεν έχει την αγριάδα που αφήνει το πινέλο και πιστεύω ότι αν θες να είσαι ολντσκουλάς πρέπει να χρησιμοποιείς πινέλο. Άσε που ο αερογράφος είναι πιο εύκολος από το πινέλο και εμένα γενικά μου αρέσουν τα δύσκολα.

Που απευθύνονται τα κομμάτια που ζωγραφίζεις; Έχουν απήχηση στην Ελλάδα, ή έχεις περισσότερους fun στο εξωτερικό; Γενικά, με τι μουσική σχεδιάζεις;

Αυτά που κάνω απευθύνονται κατά 99% στους μοτοσικλετιστές. Τους παλιούς όμως, ή αυτούς που αγαπούν το παλιό, κλασικό, vintage που λέμε. Τώρα αυτό μπορεί να έχει γίνει μόδα, όμως μαζί της έχει έρθει και η ώρα και για εμάς που ασχολούμαστε με το παλιό και κλασικό, να ανταμειφθούμε για την κούραση και την αφοσίωση τόσων ετών. Όσον αφορά την απήχηση θα έλεγα ότι περισσότερο με αναγνωρίζουν στον χώρο του old school στο εξωτερικό. Ίσως γιατί τους φαίνεται περίεργο, όπως μου έχουν πει, ότι ένας Έλληνας κάνει τέτοια πράγματα. Σε αυτόν τον χώρο είναι πιο διάσημοι οι Βρετανοί, οι Γερμανοί και οι Αμερικανοί. Επομένως ένας Έλληνας είναι σαν την μύγα μεσ’το γάλα! Όταν ζωγραφίζω πάντα ακούω μουσική. Rock n roll, rockabilly και ψυχεδελική rock.

Η μοτοσυκλέτα είναι το μεγάλο σου πάθος. Ποιο είναι το πιο εντυπωσιακό ταξίδι που έχεις κάνει μέχρι τώρα;

Όσον αφορά την μοτοσυκλέτα είναι σαν τα πατατάκια, δεν μπορείς να έχεις μόνο μια. Λατρεύω τις ιταλικές, τις εγγλέζικες και τις αμερικάνικες μοτοσυκλέτες. Έχω γυρίσει όλη την Ευρώπη με μια Moto Guzzi California που έχω. Το πιο δύσκολο ταξίδι ήταν το 2003 στο Elefantentreffen στην Γερμανία, αλλά το πιο εντυπωσιακό ήταν στο Passo Dello Stelvio στα σύνορα Ιταλίας-Ελβετίας με τις ατέλειωτες φουρκέτες (δύσκολες στροφές) στα 2.758 μέτρα.

Ποιο είναι η πιο παράξενη φάση που έχεις πετύχει στα ταξίδια σου με την μοτοσυκλέτα;

Στην Ιταλία, όταν ένας Αμερικάνος και ένας Ολλανδός έμαθαν ότι θα ανεβώ τους Δολομίτες με την μηχανή, μου χτύπησαν την πόρτα εκεί που έμενα και μου ζήτησαν να πάμε όλοι μαζί. Φυσικά πήγαμε και γίναμε και φίλοι μετά. Ήταν αξέχαστη εμπειρία, ενώ έτσι καταλαβαίνεις ότι εμάς τους μοτοσικλετιστές μας ενώνει το πάθος για τους δυο τροχούς ανεξαρτήτως εθνικότητας, κάτι που θα μπορούσε να δώσει ένα γερό μάθημα σε όσους λένε το αντίθετο.

Σου αρέσει η Αθήνα; Την ζεις; Υπάρχουν σημεία της που νιώθεις περισσότερο κομμάτι αυτής της πόλης;

Λατρεύω την Αθήνα. Δεν μπορώ τους κάτοικους της όμως. Πολύ ωχαδελφισμός και αδιαφορία… Παλιά δεν ήταν έτσι. Συχνάζω πολύ στο Μοναστηράκι, στον Κεραμικό, Πετράλωνα και Κουκάκι. Αν με ρωτήσεις ποιο είναι το αγαπημένο μου μέρος, θα σου πω το Κουκάκι.

Ποια είναι η σχέση σου με τον καθρέφτη σου; Προσέχεις την εμφάνισή σου; Στα μπαρμπέρικα πας;

Προσέχω πολύ την εμφάνιση μου. Λατρεύω το μούσι μου και ένας από τους καλυτέρους μου φίλους είναι μπαρμπέρης. Αυτό τα λέει όλα! Τα μπαρμπέρικα είναι η απόδειξη ότι η μόδα μπορεί να δώσει ποιότητα στην ζωή μας. Ήρθαν για να μείνουν και εγώ το γουστάρω πολύ αυτό!

 

Μούσια και tattoo. Είναι ένα look για όλους ή κάποιοι νομίζουν ότι κάνουν με αυτό τον τρόπο την επανάστασή τους;

Είμαι 48 χρονών πλέον. Δεν με αφορά αν είναι μόδα τα τατουάζ και τα μούσια. Εμένα μου άρεσαν και θα συνεχίζουν να μου αρέσουν ακόμα και όταν φύγουν από την μόδα. Οι παλιοί έχουμε στυλ, δεν ακολουθούμε μόδες! Τώρα αν είναι επανάσταση για κάποιους τα μούσια και τα τατουάζ, αυτό είναι δικό τους θέμα. Αλλά και μόνο που το λέμε τρίζουν τα κόκκαλα του Κολοκοτρώνη!

 

Πες μας κάτι που δεν έχεις και θα ήθελες να αποκτήσεις.

Είμαι ευχαριστημένος με αυτά που έχω. Θα ήθελα βέβαια περισσότερες μοτοσυκλέτες. Και πιο πολλούς φίλους να μου φέρνουν τα μπουφάν τους να τους τα κάνω μοναδικά.

 

INFO

Facebook: The Silver Age Garage Art Studio

Instagram: Dimitrios_rocker_official

Written by The B.Mag